اثر وضعیت قرار گیری نوزاد بر اشباع اکسیژن شریانی در نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی بستری در بیمارستان

  سابقه وهدف : سندرم دیسترس تنفسی( RDS ) یکی از مهم ترین علل مرگ و میر و عوارض در نوزادان نارس می باشد. مراقبت های حمایتی شدت RDS را در نوزادان نارس کاهش می دهد. این مطالعه با هدف بررسی اثر وضعیت قرار گیری نوزاد در وضعیت خوابیده به شکم و خوابیده به پشت بر اشباع اکسیژن شریانی در نوزادان نارس مبتلا به RDS بستری در بیمارستان انجام پذیرفت.   مواد وروشها: در این مطالعه تحلیلی مداخله ای 69 نوزاد نارس مبتلا به RDS بستری در بخش نوزادان مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران وابسته به اکسیژن بوده میانگین سن حاملگی آنها 4/31 هفته (انحراف معیار = 41/2 و حداکثر= 35 و حداقل = 28) و میانگین وزن هنگام تولدشان 6/1446 گرم ( انحراف معیار = 90/218 و حداکثر = 2400 و حداقل = 850) بود. در این نوزادان تاثیر وضعیت خوابیده به شکم و پشت بر میزان اشباع اکسیژن شریانی در هر وضعیت به مدت 3 ساعت بررسی شد. مشخصات فردی، وزن و تغییرات اشباع اکسیژن شریانی با تغییر وضعیت در پرسشنامه های از پیش طراحی شده ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و تی زوج پردازش گردید.   یافته ها: میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در طول سه ساعت در وضعیت خوابیده به پشت 35/2% 78/91% و در وضعیت خوابیده به شکم 24/2% 54/92% بود و با توجه به (001/0 p= ) اختلاف آماری معنی داری بین میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در طول سه ساعت در این دو وضعیت مشاهده شد. همچنین میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی پس از گذشت سه ساعت قرار گرفتن در وضعیت خوابیده به پشت 15/3% 30/90% و در وضعیت خوابیده به شکم 42/2% 30/91% بود که با توجه به (006/0 p= ) اختلاف آماری معنی دار بود.   نتیجه گیری: دراین مطالعه میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در وضعیت خوابیده به شکم به طور معنی داری بالاتر از وضعیت خوابیده به پشت در نوزادان نارس مبتلا به RDS بود. این امر می تواند در سرویسهای مراقبتی نوزادان نارس مورد استفاده قرارگیرد.